ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ  ΠΡΩΤΟΥΓΕΝΝΑ 

ΠΡΩΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Κάλαντα Χριστουγέννων Πελοποννήσου

Χριστούγεννα , πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου,
Για εβγάτε ,διέτε ,μάθετε που ο Χριστός γεννάται
Γεννιέται κι ανασταίνεται στο μέλι και στο γάλα ,
Τα μέλι τρων οι άρχοντες, το γάλα οι αφεντάδες
Και το μελισσοβότανο το λουζοντ' οι κυράδες.

Κυρά ψηλή ,κυρά λιγνή, κυρά καμαροφρύδα
Κυρά μου όταν στολίζεσαι και πας στην εκκλησιά σου
Βάνεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι αγκάλη
Και τον καθάριο αυγερινό τον βάζεις δακτυλίδι.

Εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε
παρά σας αγαπούσαμε κι ήρθαμε να σας δούμε.
Εδώ που τραγουδήσαμε πέτρα να μην ραγίσει
Και ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνους πολλούς να ζήσει.

Δώστε μας και τον κόκορα δώστε μας και την κότα
δώστε μας και πέντ' έξι αυγά να πάμε σ' άλλη πόρτα.

Κ Α Ι   Π Α Λ Ι   Σ Τ Ο   Σ Χ Ο Λ Ε Ι Ο

          Με χαρά, ελπίδα και όνειρα μια καινούρια χρονιά αρχίζει. Με αγωνίες, προβληματισμούς και περιέργεια μια καινούρια χρονιά αρχίζει.Με αγώνες, αποφάσεις και σχέδια μια καινούρια χρονιά αρχίζει. Και συ μαθητή αυτού του σχολείου παίρνεις σταθερά την απόφαση  να παλέψεις και να κερδίσεις.Να παλέψεις και να κατακτήσεις το δύσκολο δρόμο της γνώσης ενάντια σε κάθε αντιξοότητα και δυσκολία!

     

Η   Σ Τ Α Υ Ρ Ω Μ Ε Ν Η    Α Γ Α Π Η  

    

           Σε λίγες μέρες η εκκλησία  προβάλλει ενώπιόν μας  τα Άγια και σωτήρια Πάθη του Χριστού. Προβάλλει το Σταυρό που από όργανο αισχύνης και καταδίκης μετατράπηκε σε αντικείμενο τιμής και ιερότητας. Ο Σταυρός έγινε το θυσιαστήριο μέσω του οποίου ο Χριστός καθάρισε τον κόσμο από την αμαρτία και όλος ο κόσμος έγινε χώρος προσευχής. Ο σταυρός άνοιξε το δρόμο της αγάπης και της συγχώρεσης.Ο Σταυρός καλεί τους πιστούς να μιμηθούν το Χριστό και να τον ακολουθήσουν , προσφέροντας αγάπη, συμπόνια, συγχώρεση στο διπλανό τους.

Η        Α    Ν   Ο  Ι   Ξ   Η

H άνοιξη, περαστικιά

απ’ το σπίτι,

έσυρε μια χαρακιά

στο φεγγίτη.

Xάραξε κλαδιά πλεχτά

σα γαϊτάνι,

και τα φύλλα τα δετά

σε στεφάνι,

και τ’ αγέρι όταν περνά

στα κοτσάνια,

κάνουν όλα ταπεινά

μια μετάνοια.

Πέρασε απ’ τις γνωστικές

τις κοπέλες

κι άνθισαν ποδιές λευκές

και κορδέλες.

Άγιασε τα χώματα

μ’ άγια μύρα,

κι είν’ ευκές τα χρώματα,

γύρα-γύρα.

Πήγε κι απ’ την εξοχή

κι απ’ το ρέμα,

κι όλοι οι φράχτες, οι φτωχοί,

τρέχουν αίμα.

Tώρα ο δρόμος της μακριά

θα τη βγάλει,

κει που βρέχει τη στεριά

τ’ ακρογιάλι,

στα νερά τα χαμηλά,

κούφια, λίγα,

για να βάλει μια λιλά,

μια ίσια ρίγα.

Άδειασε κι εδώ κι εκεί

τόσα δώρα

και σα Mοίρα στοργική

φεύγει τώρα

― στην καλή της ώρα!

(από το βιβλίο: Tέλλος Άγρας, Καθημερινές, Eκδοτικός οίκος Πέτρου Δημητράκου A.E., 1940)